عبدالله بن سعید کنانیعبدالله بن سعید کنانی (م ۲۴۰ق)، از طبیبان، راویان ثقه، اصحاب ائمه و از بزرگان شیعه در قرن سوم هجری قمری در کوفه بود. ۱ - معرفی اجمالیابوعمرو عبدالله بن سعید بن حنّان (حیّان) بن ابجر کنانی کوفی، خاندان وی ساکن کوفه، و همگی به طبابت مشغول بودند. عبدالله نیز ساکن کوفه و طبیب بود. او علاوه بر طبابت، محدثی ثقه و از بزرگان شیعه به‌شمار می‌رفت. اینکه او را صحابی امام صادق (علیه‌السّلام) برشمرده‌اند تا اندازه‌ای دور از ذهن است، مگر اینکه معمر باشد. او از پدرانش حدیث نقل کرده و یونس بن عبدالرحمان نیز از او روایت نقل می‌کند. او در سال ۲۴۰ق از دنیا رفت. کتاب الدیات اثر اوست که روایات آن را از اجدادش نقل کرده و آن را بر امام رضا (علیه‌السّلام) عرضه داشت. کتاب او در بین اصحاب به کتاب عبدالله بن ابجر مشهور بوده است. [۱۳]
مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۲، ص۱۸۵.
[۱۴]
فیض کاشانی، ملامحسن، نضد الایضاح، ص۱۹۱.
۲ - پانویس
۳ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۴۸۶، برگرفته از مقاله «عبدالله کنانی». رده‌های این صفحه : اصحاب امام رضا | اصحاب امام کاظم | پزشکان قرن 3 (قمری) | درگذشتگان سال 240 (قمری) | راویان از امام رضا | راویان از امام صادق | راویان از امام کاظم | راویان موثق شیعه قرن 3 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | مؤلفان شیعه قرن 3 (قمری)
|